Tanja, moeder van Nick (9 jaar)
Ik ben Tanja, moeder van Nick. Wij hebben de hulp van Linda ingeroepen omdat Nick een zeer gevoelig jongetje is en moeilijk met veranderingen en zijn gevoelens daar omtrent kon omgaan. Plotselinge woede aanvallen en erg boos zijn waren het gevolg hiervan. We kwamen er samen eigenlijk niet meer uit. Je komt in een negatieve spiraal terecht; je wilt je zoontje helpen, hem rustig benaderen, beredeneren waarom hij zo doet, maar niets in die zin hielp. Dus gevoed door frustraties, verdriet en onbegrip, reageerden wij boos op hem (alleen dát scheen soms nog te helpen) waardoor wijzelf (en vooral ik) aan ons einde van ons latijn waren gekomen.
Nick was het ene moment vrolijk, maar daarbij ook erg druk en het volgende moment als de plannen waren veranderd, ik mijn haar had geverfd, wij een nieuwe bank kochten, ik nieuwe kleren voor hem had gekocht etc., was het huis te klein en kreeg hij een woede-uitbarsting. Als je er later op terug kwam kon je er wel wat beter met hem over praten, alleen wist hijzelf niet waarom hij zich dan zo had laten gaan.
Via een moeder van school én een advertentie in de krant Het Kontakt hoorde ik over Sterrekind. Wat ik erover las sprak mij meteen aan. Nadat ik een gesprek met Linda alleen had gehad om over Nick te vertellen, had Nick een week later zijn eerste gesprek, waar ik eventjes bij bleef. Ik vond het wel moeilijk om hem alleen achter te laten, hij zag er opeens zo kwetsbaar en hulpeloos uit. Toen ik hem weer kwam ophalen was hij helemaal vol van Linda. Hij had leuk met Linda gepraat, een wens in de wensboom mogen hangen (dat hij niet meer zo vaak ruzie zou hebben met zijn zusje) en een gelukspoppetje gekregen om onder zijn kussen te leggen, daar kon hij zijn problemen en zorgen aan toevertrouwen. Ik was zo opgelucht en blij.
De weken die volgden ging het op en af met Nick. Maar door enkele tips van Linda aan ons om met onze gevoelens om te gaan en Nick op de juiste manier te benaderen ging het geleidelijk aan beter tussen ons. Er was meer begrip voor elkaar, van beide kanten! Nu een paar maanden later heeft Nick zijn laatste gesprek bij Linda gehad. Hij heeft verschillende manieren/trucjes geleerd om zijn boosheid onder controle te houden en weg te zuchten, te laten wegvloeien. Nick is weer veel vrolijker geworden en er straalt veel meer rust af van zijn gezicht. Als hij iets niet mag kan hij nog steeds wel door zeuren (het blijft een kind) maar echt heel boos worden over dingen en láng boos blijven dat gebeurt na genoeg niet meer. Ik heb het gevoel dat we veel meer naar elkaar toe zijn gegroeid als gezin, dat we nu een vrolijk en hecht gezinnetje zijn. De sfeer in huis is zéker verbeterd en Nick zijn vrolijke karakter en lach galmt nu regelmatig weer door het huis! Al met al heb ik alleen maar positieve ervaringen met Linda en zijn wij én Nick haar zeer dankbaar voor alle hulp, aandacht en tips.
Veel liefs, Tanja