Hooggevoelige kinderen en voeding

Wat doe je als je kind allergieën heeft, voeding weigert te eten of zelfs angstig is voor eten? Onze blogger Mandy Paryanto maakte dat mee met haar eigen zoontje.

Mandy vertelt

Wij als ouders/opvoeders doen ons best om onze kinderen te behoeden voor de voeding die niet past bij (hoog)gevoeligheid. En dan denk ik aan minder suikers (zodat ze minder stuiteren), het schrappen van kleur- en smaakstoffen.

Naar mijn mening wordt het aspect hoe dagelijkse voeding voelt voor gevoelige kinderen nog onderbelicht. De werkelijke beleving van voeding.

Als we weten dat alles energie is, dan geldt dat ook voor voeding. Het aanvoelen van de energie van voeding, speelt bij veel hooggevoelige kinderen een rol. Zo ook bij mijn zoontje.

Allergieën 

Het begon met allergieën. Hij ontwikkelde eczeem in relatie tot bepaalde voedingsmiddelen. Ik maakte me zorgen, wilde het graag voor hem oplossen en was me suf aan het checken waar hij allergisch voor was. Tot ik erachter kwam dat oplossen helemaal geen optie was. Wat deed hij namelijk? Via bepaalde voeding wilde hij energie en emoties ervaren die samenhangen met voeding.

Mijn zoon had bedacht dat hij de ene dag dit bepaalde voedingsmiddel wilde ‘ervaren’ en een andere dag een ander voedingsmiddel. Als moeder wil je natuurlijk dat je kind geen last heeft van voeding en allergieën. Maar het was zijn keuze om dit te doen, om zo te leren omgaan met die energie van voeding én met de emoties die bij het voedingsmiddel horen. En wanneer je als kind dan te gretig bent om te willen ervaren, dan protesteert je systeem soms en ontwikkel je allergie of een andere aandoening.

Weigeren voeding

Daarna merkten we een weigering om als avondeten ook maar iets anders te willen dan potjes bloemkool. Vanaf dat hij ongeveer 1,5 was at hij dit achttien maanden lang! 

Boven hem nog een broer en zus, die ‘normaal’ aten wat de pot schafte. Met hem als jongste kind, zou ik van mezelf verwachten dat hij ‘gewoon’ een hapje mee-eet van wat er op tafel staat. Maar ik kon niet anders dan meegaan in zijn beleving van voeding. Het was zo’n absoluut gegeven dat dit was wat hij nodig had, dat ik erin meeging. Ik had er vertrouwen in dat het echt niet zo zou zijn dat hij op zijn achttiende nog potjes zou eten.

Na de potjes met bloemkool zagen we een heel voorzichtige poging om af en toe iets ‘nieuws’ te proberen. Als hij uit zichzelf iets proefde, werd er in ons gezin luid geapplaudisseerd!

Zijn eczeem was inmiddels verdwenen, de stelligheid van wat hij wel of niet wilde eten, bleef.

Angst voor eten

Bijzonder was het moment dat hij zelf aangaf rond een jaar of vijf dat hij geen rijst durfde te eten. Bijzondere taal voor een vijf-jarige, vonden we.

We hadden echter inmiddels geleerd om mee te gaan in zijn beleving en er vooral niet al te veel aan te willen doen. We voelden dat het vanzelf goed zou komen.

Op een moment dat manlief in zijn thuisland Indonesië was voor een kort bezoek, besloot zoon rijst te proberen. En hij vond het heerlijk! Zo, die hadden we ook binnen en konden we toevoegen aan de lijst wat hij lustte.

En zo gaat het tot op heden steeds makkelijker met hem, hij proeft dingen, vindt het dan ook echt heel erg lekker. De zwaarte van de energie van voeding lijkt er wat af te gaan, hij kan er beter mee overweg omdat hij op alle gebieden groeit.

Emotionele betekenis voeding

Over voeding en emoties is overigens door Christianne Beerlandt een prachtig boek geschreven, genaamd ‘De hoorn des overvloeds’. Hierin vind je van vrijwel alle voedingsmiddelen die er bestaan, een uitgebreide uitleg over de emotionele betekenis ervan.

Zo krijg je zicht op de werkelijke beleving van voeding van jouw hooggevoelige kind.

Hoe jong je kind ook is: kijk eens goed naar zijn manier van eten. Je voelt als ouder echt wanneer er bij voeding meer achter zit dan alleen een dreinend kind die zijn zin wil hebben. Je kind weet precies wat hij nodig heeft op welk moment. Luister jij ernaar?