Bestaan er ook hooggevoelige mannen?

Kunnen mannen ook hooggevoelig zijn? Is hooggevoelig zijn iets voor vrouwen? Komt hoogsensitiviteit ook bij mannen voor? Deze vragen krijg ik regelmatig te horen.

Volgens onderzoek is bijna 20 procent van de bevolking hooggevoelig. Dus ja, ook mannen kunnen hooggevoelig zijn. En ja, ook vaders!

Hooggevoelige vaders

Het betekent dat 20 procent van alle vaders hooggevoelig is. Dus 1 op de 5 mannen heeft een gevoeliger zenuwstelsel.

Een hooggevoelige man merkt sneller signalen op en is meer dan gemiddeld gevoelig voor prikkels en indrukken.

In mijn (kinder)praktijk ontmoet ik veel kinderen én hun ouders. Vaak denken mensen dat kinderen de gevoeligheid van hun moeder hebben, omdat het meer bij vrouwen ‘hoort’. Maar ook vaders kunnen hoogsensitief (HSP) zijn. Het is een erfelijke eigenschap.

Veel vaders die ik ontmoet ontdekken op latere leeftijd dat ze hooggevoelig zijn. Het wordt vaak niet herkend als hooggevoeligheid of weggestopt.

Kenmerken hooggevoeligheid

Kenmerken van hooggevoelig zijn is per kind en dus ook per man heel verschillend. Zo kun je gevoelig zijn voor: 

• Harde geluiden
• Fel licht
• Kriebelende kleding
• Emoties van anderen
• Veranderingen
• Pijn

De mate en waarin je gevoelig bent is per mens verschillend. Dit komt mede doordat er verschillende typen zijn; 70 procent zijn rustzoekers en 30 procent zijn sensatiezoekers.

HSP en marketing

Vaak denken mensen dat als je hooggevoelig bent je in de hulp- of dienstverlening werkt. Dat is zeker niet altijd het geval. Ik ontmoet hooggevoelige vaders uit allerlei sectoren, zoals de bouwsector of marketing en verkoop. Hier zetten zij hun intuitie ook vaak in. Ze weten goed hoe ze iets kunnen verkopen, want ze voelen goed aan wat hun klant wil.

Hoogsensitieve mannen hebben het moeilijker

Hooggevoelige mannen hebben het in onze maatschappij vaak moeilijker dan hooggevoelige vrouwen. Dat komt onder andere door onze cultuur. Een jongen van vier jaar die nog gevoelig is wordt vaak als schattig gezien, maar zodra de jongen ouder wordt, wordt er verwacht dat hij wat stoerder moet zijn en niet zo snel moet huilen. Er is vaak een onzichtbare code, meisjes mogen huilen, maar jongens moeten sterk zijn.

Verschil jongens en meisjes

Er is een verschil tussen jongens en meisjes in het uiting geven aan hun emoties; bij meisjes wordt verdriet of ongerust zijn geaccepteerd, maar jongens moeten er altijd beter mee om leren gaan. Dan zeg juf: ‘Hij huilt wel snel.’

Jongens worden snel gedwongen harder te zijn. Uiteraard is het goed dat ze er niet in verzanden echter die emotie mag er wel zijn.

Anders zie je dat er boosheid of agressie komt, wat sneller als ‘normaal’ wordt gezien, maar waar ook weer wat mee gedaan moet worden, omdat het uiteindelijk ook niet goed gekeurd wordt.

Meer acceptatie

Gelukkig is er steeds meer bewustzijn op dit gebied en wordt het meer geaccepteerd dat jongens/mannen hun emoties mogen laten zien, zodat ze zichzelf kunnen zijn.

De volwassen man van nu heeft de erkenning van zijn gevoeligheid in zijn kindertijd en jeugd helaas vaak helaas niet ervaren. Vaak zie ik dat mannen, zich bijvoorbeeld door een identiteitscrisis of burn-out bewust worden van hun gevoeligheid.

Kind houdt ouder een spiegel voor

Regelmatig houdt een kind de ouder een spiegel voor met zijn gedrag. Onder andere door de gesprekken die ik met ouders voer komt het bewustzijn en herkent, in deze situatie vader het gedrag van zijn zoon. Er komt inzicht en vader herkent zijn eigen hooggevoeligheid. Hij ziet in dat hij zelf eigenlijk ook moeite heeft met veranderingen, op vakanties de eerste dagen moeten wennen aan de nieuwe omgeving en dat het niet altijd meteen leuk is en hij soms wat prikkelbaar is.

Hooggevoelige vaders herkennen de gevoeligheid bij zichzelf, soms na meerdere gesprekken, vaak wel. Er kan regelmatig een lijn doorgetrokken worden naar opa, die de gevoeligheid ook had, maar niet altijd liet zien. Soms werd dit verbloemd/niet erkend door bijvoorbeeld een dominante of soms een wat agressieve houding aan te nemen. 

Het mooie is dat een kind van deze tijd hun vader (of moeder) een spiegel voorhoudt met zijn gedrag. En daarmee de boodschap: “Hé pap, je mag ook met je gevoeligheid om leren gaan, het mag er ook zijn en het is juist mooi!”. Vader leert kijken naar zichzelf en herkent zichzelf in zijn kind.

Gelukkig kijken veel vaders hier ook echt naar, ze staan er voor open. Door de oefeningen die ik kinderen in de praktijk leer komen kinderen beter in hun vel te zitten. Ze leren omgaan met hun gevoeligheid waardoor de wereld niet meer zo overweldigend is. Vaders zien dit en willen er zelf ook mee aan de slag. In de oudergesprekken leer ik verschillende oefeningen ook aan ouders.

Mooie ervaring vader en zoon

Op vakantie ervaren vader en zoon dat het dan wat sneller went zo’n nieuwe omgeving als ze even een fijne, korte aardingsoefening doen, dat ze wat makkelijker mee stromen in de dagelijkse gang van de dag. Beide ervaren dat ze mogen huilen als er iets gebeurt wat niet leuk is, dat het niet perfect hoeft te gaan. En leren na een drukke dag voor het naar bed gaan eerst even wat rust in te bouwen, zodat ze makkelijker in slaap vallen.

Ze treffen voorzorgmaatregelen en nemen een stoere koptelefoon mee als ze naar een kinderfestival in het park gaan, zodat ze even rust kunnen pakken als de harde muziek en geluiden te veel zijn.

Vader leert dat zijn intuïtie er mag zijn en leert er open over te zijn. Door het te erkennen kunnen hij en zijn zoon beter met hun hooggevoeligheid omgaan.

Een hooggevoelige vader vertelt

Een vader vertelt mij dat hij door zijn zoon ontdekt heeft dat hij hooggevoelig is. Vader heeft altijd het gevoel gehad dat hij anders was, dat er iets met hem was. Maar hij wist niet wat. Hij voelde het als een last en stopte zijn gevoeligheid diep weg. Doordat hij een depressie doormaakte, naar zichzelf durfde kijken en doordat de leerkracht van zijn zoon aangaf dat hun zoon wel eens hooggevoelig zou kunnen zijn kwam hij in aanraking met het begrip hoogsensitiviteit. 

Zo begreep hij waarom dingen gebeuren zoals ze gebeurd zijn. Door zelf met zijn hooggevoeligheid aan de slag te gaan kan hij het accepteren en zijn gevoeligheid als kracht leren gebruiken. Waardoor ook zijn zoon het begrip kreeg waar hij zo hard naar op zoek was!

Wat zijn jouw ervaringen? Hoe was het voor jou in je kindertijd? Zie je verschillen tussen hooggevoelige jongens of meisjes, mannen of vrouwen?