Wat helpt kinderen in het hoogbegaafd zijn?

In dit derde deel van het drieluik ‘Hoogbegaafdheid, wat is dat?’ geeft Marie-Pascale zelf hooggevoelig en mama van drie hooggevoelige en hoogbegaafde zoons je tips wat je kan doen om jouw hoogbegaafde kind te helpen. In deel 1 schreef Marie-Pascale over wat is hoogbegaafdheid nu eigenlijk? en deel 2 ‘hoogbegaafd? Een klas overslaan of niet?’

Wat heeft een hoogbegaafd kind nodig?

Wat volgens mij het belangrijkste is voor een kind, is dat het serieus genomen wordt, dat het zich ten allen tijde begrepen voelt. 

Dat is voor elk kind zo, maar is voor een hoogbegaafd kind misschien nog belangrijker. Door zijn ontwikkelingsvoorsprong, vindt het niet altijd aansluiting bij leeftijdsgenootjes en krijgt het soms echt het gevoel ‘Ik ben anders’.

Vooral in de kleuterklas heeft mijn zoon dit vaak verwoord via ‘Ze vinden me een rare’, omdat men zijn humor of zijn interesses niet begreep. Hoogbegaafden zijn hier door hun (hoog)gevoeligheid, alert voor en hebben dan een extra steuntje in de rug nodig.

Dan kan het interessant zijn om hen in contact te brengen met gelijkgestemden.

Jij bent oké!

Daarnaast zijn ‘Je bent echt oké zoals je bent’, zo belangrijke woorden. Maar evenzeer naar andere kinderen toe, vond ik het belangrijk om er aan toe te voegen: “Jouw leeftijdsgenoten zijn ook oké, zoals ze zijn, iedereen is anders”.

Ik heb gemerkt, toen het niet zo vlot liep met mijn zoon in de school, omdat hij aan versnellen toe was (een klas overslaan) en er geen uitdaging in zag om te gaan naar school, dat hij zich vasthield aan elke strohalm. Als ik met een beter vooruitzicht kwam, omdat we met gesprekken bezig waren om zijn situatie te verbeteren, klampte hij zich vast aan mij als was ik zijn reddingsboei.

Hij tekende elke ochtend op de natte auto een triestig gezichtje, wat ben je dan blij als er na maanden weer eens een happy gezichtje verschijnt, daar doe je het voor. Maar dit laat zien hoe belangrijk het is, dat een kind zich gesteund voelt, dat er erkenning is.

De juiste oplossing is cruciaal

Zo ook hoe cruciaal het is om echt verder te zoeken naar de juiste oplossing. Mijn oudste zoon is als kind in een depressie beland, omdat er veel onbegrip in zijn omgeving was. Zijn gedragsproblemen werden gezien als stoutigheid en toen werd hoogbegaafdheid nog als iets gezien waar men niet echt iets mee moest doen.

Ik heb geleerd om een oogje in het zeil te houden, ik heb wel vaker meegemaakt dat ik wat op mijn lauweren ging rusten, omdat ik dacht dat alles goed ging, maar even later bleek het dan toch niet. Signalen opvangen en ze delen met leerkracht, coach, of andere betrokkenen is goud waard.

Zelfacceptatie bij jouw kind

Een ander iets wat ik hierbij wil aanhalen, is het belang van zelfacceptatie bij het kind zelf. Als hij thuiskomt met ‘Ik ben een rare’, en hij voelt zich vaak anders, dan is het risico er dat hij zichzelf gaat aanpassen en daar zichzelf wat bij verliest.

Dit is jammer, als coach leerde ik zelf het belang van kunnen en mogen zijn wie je bent, want anders komen er soms problemen in het verdere leven.

Het is dus zeker interessant om te werken met het kind rond het erkennen van zijn gevoelens en bepaalde gedachten te kunnen ombuigen naar iets positiefs, zoals: ‘Ik mag zijn wie ik ben’, ‘Ik doe mijn best’ of ‘Ik kan bij jou terecht’.

Daag hoogbegaafde kinderen uit

Tot slot is zeker dat hoogbegaafde kinderen moeten worden uitgedaagd. Elke dag weer, niet alleen thuis, maar ook op school, het is een noodzaak. Men moet hierbij wel eens inventief zijn als ouder of leerkracht, het is echt soms zoeken wat bij dit kind aansluit.

Elk kind is trouwens uniek, zo ook je hoogbegaafde kind.

Wat helpt jouw kind?

Linda: ‘Dank je wel Marie-Pascale voor dit mooie drieluik. De komende tijd zal Marie-Pascale hier meer blogs schrijven over haar leven als coach en moeder!’